The temple is the focus for all aspects of everyday life in our
Hindu community - religious, cultural, educational and social.
The temple is also the place where one can transcend the world
of man.
We Hindus believe that our lives are merely stages in the
progression to ultimate enlightenment. The temple is a place
where God may be approached and where divine knowledge
can be discovered. All aspects of our Hindu temple focus on the
goal of enlightenment and liberation - the principles of design
and construction, the forms of its architecture and decoration,
and the rituals performed. And all of these are determined by
ancient texts called shastras compiled by the priests, the
brahmins. The vastushastras were theoretical and idealised
descriptions of the architectural traditions and conventions to
be followed.
* Lets Read Gujarati Poem about Mandir and Mira.
મંદિર સાથે પરણી મીરાં, રાજમહલથી છૂટી રે ;
કૃષ્ણ નામની ચૂડી પહેરી, માધવની અંગૂઠી રે !
આધી રાતે દરશન માટે આંખ ઝરૂખે મૂકી રે ;
મીરાં શબરી જનમજનમની, જનમજનમથી ભૂખી રે !
તુલસીની આ માળા પહેરી મીરાં સદાની સુખી રે ;
શ્યામ શ્યામનો સૂરજ આભે, મીરાં સૂરજમુખી રે !
કાળી રાતનો કંબલ ઓઢી મીરાં જાગે સૂતી રે;
ઘાયલ કી ગત ઘાયલ જાણે, જગની માયા જૂઠી રે !
Hindu community - religious, cultural, educational and social.
The temple is also the place where one can transcend the world
of man.
We Hindus believe that our lives are merely stages in the
progression to ultimate enlightenment. The temple is a place
where God may be approached and where divine knowledge
can be discovered. All aspects of our Hindu temple focus on the
goal of enlightenment and liberation - the principles of design
and construction, the forms of its architecture and decoration,
and the rituals performed. And all of these are determined by
ancient texts called shastras compiled by the priests, the
brahmins. The vastushastras were theoretical and idealised
descriptions of the architectural traditions and conventions to
be followed.
* Lets Read Gujarati Poem about Mandir and Mira.
મંદિર સાથે પરણી મીરાં, રાજમહલથી છૂટી રે ;
કૃષ્ણ નામની ચૂડી પહેરી, માધવની અંગૂઠી રે !
આધી રાતે દરશન માટે આંખ ઝરૂખે મૂકી રે ;
મીરાં શબરી જનમજનમની, જનમજનમથી ભૂખી રે !
તુલસીની આ માળા પહેરી મીરાં સદાની સુખી રે ;
શ્યામ શ્યામનો સૂરજ આભે, મીરાં સૂરજમુખી રે !
કાળી રાતનો કંબલ ઓઢી મીરાં જાગે સૂતી રે;
ઘાયલ કી ગત ઘાયલ જાણે, જગની માયા જૂઠી રે !
wasdw
ReplyDelete